Zoals u wellicht allang begrepen heeft, vind ik schrijven leuk. Zelfs zó leuk dat ik hier een deel van mijn brood mee wil verdienen. De rest van mijn levensbehoeften werk ik bij elkaar door pubers de Engelse taal te leren. Dat is leuk. En dat is druk. Dat is zo druk dat ik grote bewondering heb voor die minderheid aan collega’s die het voor elkaar krijgt om dit fulltime te doen. En dan daarnaast ook nog een léven te hebben. Petje af.
Het Lerarenregister
De overheid vindt tekst ook leuk. Heel leuk. Zelfs zo leuk dat ze wil dat álle leraren zich hier meer mee bezig gaan houden. Daarom hebben ze hier een platform voor bedacht. Het heet het Lerarenregister. Hier mogen alle leraren hun ervaringen met hun eigen leermomenten beschrijven. Zodat iedereen kan lezen hoe leuk ze hebben nageschoold. En dat ze niet met de pet naar hun professionalisering gooien.
Enthousiaste leraren
De leraren die ik ken zijn erg enthousiast. Over hun werk. Over het overdragen van hun vak op de nieuwe generatie en het er zíjn voor leerlingen die vaak in een stormachtige levensfase zitten. Hier besteden we graag onze tijd aan. Zo graag dat we hier regelmatig onze eigen tijd aan opofferen. Vanaf volgend jaar moeten wij een groot deel van deze kostbare ‘het-er-zijn-voor-leerlingen-tijd’ anders gaan besteden. Aan het bijwerken van ons nascholingsarchief: het Lerarenregister.
Nascholen? Ja! Nutteloze verslagen? Nee!
Nascholen is leuk. En nuttig. We willen goed zijn in ons vak. We willen leren. Voor nu en voor de toekomst. Maar het nut van reflectieverslagen voor in het nascholingsarchief? Dat gaat mijn pet te boven.
